Sofie: De reis naar oorspronkelijkheid

Sofie wil graag vertellen over de wereldreis die ze 10 jaar geleden samen met Jan maakte. Het is een heel betekenisvolle reis geweest. Het is nu een goed moment om de herinnering aan deze reis terug dichter bij te brengen. De reis is het begin geweest van belangrijke doorbraken in haar leven. Op dit moment heeft Sofie het gevoel dat er een nieuwe kanteling bezig is. Vertellen over toen geeft haar inspiratie om te doen wat nodig is om de latente aanwezige onrust te doorbreken.

Voor de wereldreis leefde Sofie samen met Jan in een soort gejaagdheid van steeds maar doorgaan en meer. Ze woonden samen in Brussel. Sofie werkte voor een reclame bureau waar alles snel moest gaan, waar hard gewerkt werd en decadent geleefd en gefeest werd. Door deze levensstijl verloor ze het contact met zichzelf en ging ze dingen doen die niet bij haar pasten zonder het te beseffen. Ze luisterde niet naar de signalen die ze van haar lichaam en haar omgeving kreeg en bleef doorgaan. Het was uiteindelijk een Burn-out die haar deed stoppen. Het was tijd om te veranderen. Wat ze moest doen en hoe ze het moest aanpakken was een zwart gat  vol met onrust.

Sofie en Jan hadden afgesproken dat ze ooit nog eens samen écht lang zouden reizen. Diende deze periode zich dan aan als goed momentum? Als koppel hadden ze het niet zo gemakkelijk. Kiezen voor een wereldreis, helemaal op elkaar aangewezen, voelde als een risico. Met de intentie om er samen iets van te maken en een open einde konden ze elkaar vinden om samen te vertrekken. Aangewezen op elkaar, vanuit de gedachte dat de essentie wel helder zou worden vertrokken ze samen. Hebben en houden werd beperkt tot één rugzak en de poezen Io en Zappa kregen een ander onderkomen.

De eerste bestemming was India. De nieuwe indrukken van geuren, drukte, chaos, veel mensen waren overweldigend. Het was confronterend om te ervaren dat alles wat zekerheid en veiligheid bood weg was. Door in India aan te komen was het vertrouwde weg en bleef Sofie enkel met zichzelf over. Het voelde aan als een complete ontreddering. Sofie kon geen antwoord geven op de vraag "Wie ben ik?" De vrijheid van een jaar te mogen verdwalen, verwonderd te zijn en te ontdekken, haalde de grond van onder haar voeten. Het was precies alsof ze de vaardigheid om vanuit vrijheid te kiezen helemaal verloren was. Er ontstond paniek. Het besef ontstond dat haar aandacht de voorbije jaren vooral naar buiten gericht was geweest, geleefd naar het beeld van wat anderen verwachtten.

"Het was precies alsof de vaardigheid om vanuit vrijheid te kiezen helemaal verdwenen was"

Drie jaar eerder had Sofie een sterke ervaring gehad tijdens een yoga sessie in Mexico. Ze herinnert nog heel goed het moment van overgave waarbij ze de weerstand uit haar lichaam voelde verdwijnen. Er ontstond vrijheid in haar bewegingen, de pijn verdween uit haar lichaam. India was de plek en het moment om yoga te doen.

In Zuid-India zijn Sofie en Jan een tijdje hun eigen weg gegaan. Sofie wilde een paar weken in een Ashram verblijven om bezig te zijn met meditatie en yoga. Snel bleek dat Jan iets anders nodig had en hij reisde alleen verder. Door alleen te zijn ontstond de ruimte om te stoppen met andere bezig te zijn. Ze richtte haar aandacht helemaal naar binnen. Los komen van de anderen, was niet een moment van breken met anderen, maar bewust kiezen voor aandacht en ruimte voor zichzelf.

De eerste week was dan ook bijzonder confronterend omdat Sofie overweldigd werd door onbestemd en ongekend verdriet. Na een week verdriet voelen, uiten en beleven, kon ze terug ademen en vanuit haar innerlijke kracht "Ja" zeggen op de vraag of ze gelukkig was. Ze had terug contact kunnen maken met een innerlijk gevoel van geluk en tevredenheid.

De grootste en sterkste ervaring in de Ashram was terug de vrijheid voelen om te kiezen. Ze herinnert zich nog het moment dat zich volkomen gelukkig en tevreden kon voelen met zichzelf. Het was een gedachte verbonden met een fysieke gewaarwording. Het was alsof de vrijheid fysiek verankerd werd. Het is ook een plek waar het nieuwe gecreëerd kan worden. Ze herinnert zich nog het bijzonder sterk moment waarbij ze de vrijheid voelde te kunnen kiezen om terug naar Jan te gaan of een andere weg opgaan. De Ashram was een plek waar Sofie zich uitgenodigd  voelde om zelf leiderschap op te nemen en zelf verantwoordelijkheid te nemen voor het creëren van haar eigen leven. Het was geen plek van zorg maar een plek om gedisciplineerd en gefocust bezig te zijn. De Ashram was een plek waar de afbakening zorgde voor vrijheid. De vrijheid om zelf sturing te nemen over je eigen leven. Het is een levenswerk om vanuit vrijheid te kunnen kiezen. Het is voortdurend zoeken om een ritme te vinden tussen in verbinding gaan met de andere en heel dicht verbonden te blijven met jezelf. 

Na India trokken Jan en Sofie verder naar Australië. Terwijl India de plaats was waar Jan en Sofie heel erg op hun eigen en los van elkaar deden waar ze nood aan hadden, was Australië de plek waar Sofie en Jan heel erg op elkaar aangewezen waren door de desolaatheid van het land en het feit dat ze altijd onderweg waren in 1 wagen. Het was ook voor het eerst dat Jan en Sofie fundamentele vragen stelden over hoe ze hun leven samen verder zouden inrichten en welke keuzes ze hier in wilden maken.

"De reis betekende inkeer naar de eigen oorspronkelijkheid."

De reis betekende inkeer naar de eigen oorspronkelijkheid. Toen ze terugkwam van de wereldreis was het helder dat ze beslissingen moest nemen. Het was duidelijk dat ze werk wilde gaan doen waarbij ze mensen verder kon helpen, om ook in verbinding te komen met hun fysiek bewustzijn. Voor haar volgende de periode van kinderen krijgen, van verder verdiepen in yoga beoefenen, yoga geven en intuïtieve ontwikkeling. Door op deze manier aandachtig te zijn ontdek Sofie nieuwe bronnen die ze kan inzetten in haar werk zoals ze nu ook doet bij Kessel & Smit.

Sofie merkt dat ze nood heeft om zich te herbronnen door de aandacht terug meer naar binnen te richten, ook om een volgende ontwikkelingsstap te zetten in haar professionele context. Hoe zorgzamer voor jezelf, hoe meer je kan geven aan anderen. Anderen helpen begint met jezelf helpen en in verbinding zijn met je eigen kracht. Deze verbinding heb je nodig om zelf te creëren voor anderen. Zonder die verbinding ga je oneigenlijke en onhandige dingen doen in relatie met anderen die niet helpend zijn en vooral een reflectie zijn van je eigen zoektocht. Anderzijds stelt Sofie ook vast dat de vragen van klanten in de lijn liggen van haar eigen groeiproces. Zo coacht Sofie een aantal mensen individueel rond eigen perfectionisme, te hard werken voor de buitenwereld, uit verbinding zijn met het eigen lichaam. Je trekt met andere woorden in je werk ook aan wat voor jezelf helpend kan zijn. Meer nog, het is niet omdat je zelf aan het zoeken en verdiepen bent dat je anderen geen stevigheid kunt bieden.

De ervaring van India is een belangrijke referentie ervaring. Het geeft Sofie vertrouwen dat ze de nodige veerkracht heeft om terug de juiste balans te vinden. In beweging blijven is in leven blijven. Om in beweging te blijven moet je ook kunnen stilvallen, zitten, het onbekende toelaten, los laten. In onze rationeel gerichte cultuur willen we alles analyseren om te verklaren. Het verklaren geeft een gevoel van veiligheid. Het kan heel bevrijdend zij om niet te moeten verklaren en te kunnen aanvaarden dat wat er is mag zijn door het echt te doorvoelen. Hebben we misschien een beetje afgeleerd dat ons af en toe niet goed voelen prima is en dat we niet pijnloos door het leven gaan? Het getuigt net van kracht om pijn te mogen voelen zoals ze is, zonder ze te moeten verklaren of begrijpen. Het ontredderd ons ook soms niet goed te weten hoe we om moeten gaan met pijn en verdriet van anderen, terwijl er gewoon zijn genoeg is. We kunnen betekenis en steun geven aan anderen wanneer we onze kwetsbaarheid laten zien door onze pijn of verdriet te delen zonder aan onszelf te twijfelen of helemaal in de ontreddering terecht te komen.

Fundamenteel heeft iedereen een onuitputtelijk bron van waaruit het leven gecreëerd kan worden. Door je naar binnen te richten en al het lawaai van buiten af te sluiten kan je deze bron ontdekken en aanspreken. Iedereen heeft daar een eigen weg in af te leggen. Voor Sofie zijn meditatie, dansen en yoga wegen naar haar oorspronkelijkheid, haar eigen bron van oneindige energie en liefde. Het is wat onze samenleving, de wereldgemeenschap meer dan ooit nodig heeft om de verdeeldheid en conflict te doen stoppen.

Hasselt, 4 april 2018