Verzilveren van verlangen

"We kwamen er niet aan toe ze te realiseren, wisten niet hoe, schrokken ervoor terug, geloofden er maar even in en hadden steeds een nieuw nóg beter plan. Of we hadden het te druk, hadden even geen geld, geen zin of dachten dat het niet zou lukken. Onzin natuurlijk.

We wisten dat we ooit wel onze verlangens verzilverden. We realiseerden organisaties en projecten, zorgden ervoor dat anderen het beter hadden, bouwden huizen, maakten schilderijen, schreven boeken, inspireerden mensen over de hele wereld. We wisten dus heel goed hoe dromen realiseren werkt." (uit: Verzilveren van verlangen door Titus Bovenberg en Peter Brinckman, 2012)

Ik wil deze blog openen met een tekst uit het boekje "Verzilveren van Verlangen" van mijn twee goede vrienden Titus en Peter. De tekst in het boekje gaat nog verder... De woorden omschrijven  het wachtkamer gevoel wat mij af en toe overkomt.  Wachten tot het tijd is, tot er ruimte is, tot ik durf en moed  heb om het verlangen, eerst te durven voelen en er dan mee aan de slag te gaan.

Ik wil in de arena van het leven staan en mezelf uitdagen om niet weg te glijden in waan van de dag. Daarom tussen moed en aarzelend vertrouwen start ik met deze schrijfsels. Een plek om gedachten te delen, omdat ik weet dat mijn gedachten ook door anderen gedeeld worden.

Ik wil mijn verlangen verzilveren om te delen wat er  in mijn leeft, door er over te schrijven en te spreken. Ik wil meer dan ooit in verbinding komen met datgene waarvoor ik bedoelt ben in deze wereld. Keuzes maken en moedig te zijn.

 Ik wil luisteren naar mijn verlangen en delen. Lang geleden had ik al eens een blog die veel mooie gesprekken heeft opgebracht. Schrijven helpt om gedachten te ordenen, schrijven vraagt discipline en focus en delen maakt kwetsbaar en voegt betekenis toe. Dat is mijn verlangen. In de arena gaan staan en het er op wagen.